नयाँ नेपालको सपना दुख्छु म

उभिएर किनारामा

प्रशान्त महासागरको

सोच्दैछु म यतिबेला

कति दुख्दो हो कठै !

छाती महासागरको

उस्तै उस्तै होला कि

मेरो छाती र

छाती महासागरको

ओर्लिएर सगरमाथाबाट

प्रशान्तको यो किनारामा

छातीभित्रको दुखाई बिसाउन

यहाँसम्म म आएझैं

महासागर पनि पुगेको होला

धर्तीको अनेक कुनामा

छाल बनेर दुखाई बिसाउन

के के मात्र दुख्दो हो कुन्नि

महासागरको छातीमा

अज्ञानी म बुझ्न सक्दिन

या स्वार्थी म बुझ्नै चाहन्न

मात्र आफ्नो छातीमा

सबैथोक दुखेको बुझ्दछु म

कैले सुन्दर विचारहरु माझ

आफ्नै विचार दुख्छु म

कैले अनेक मुहार माझ

आफ्नै अनुहार दुख्छु

कतै बैसाखको आँधीले

उडाएको छानो दुख्छु म

कतै भदौको अनिकालले

रित्याएको मानो दुख्छु म

म भोक दुख्छु

म रोग दुख्छु

किन होला ?

जति दुख्नु पर्ने यहि छातीमा दुख्नुपर्ने ?

कैले आफ्नै थातथलोमा

मिचिएको साँध दुख्छु म

कैले देशै डुबुञ्जेल

बाँधिएको बाँध दुख्छु म

कैले बर्षौं पिछडिएको

समाजको जमाना दुख्छु म

कैले जंगे पिलर ढालिएको

राष्ट्रको सिमाना दुख्छु म

म देश दुख्छु

म परदेश दुख्छु

साँच्चै यो छाती माझ

दुख्नु नदुख्नु दुख्छु म

कतै बुद्धको दिब्य ज्ञान दुख्छु

कतै आफन्तको चिहान दुख्छु

महासागर पनि यति धेरै

खै के दुखेको होला र ?

यहि छाती भित्र

हरेक नेपालीको ओठमा सुनिने

शान्तीको जपना दुख्छु म

हरेक नेपालीको आँखामा बुनिने

नयाँ नेपालको सपना दुख्छु म ।