र त म पागल

प्रत्येक पल्ट म

अँध्यारो कालो रात चिर्दै

जव पाईला बढाउंछु तिमीतिर

हतारिंदै भेट्न आतुर तिमीलाई

तानिएझैं कुनै चुम्बकिय पदार्थ

विशाल कुनै चुम्बक तर्फ

रात निदाउन लागेका फूलहरु

नजिकै झाडीबाट चिहाउछन

भन्छन , " ए! पागल तिम्रो होस कहाँ छ ? "

झस्किएर एकपल्ट म

आफ्नो होस खोज्दछु

जो छैन म संग

र त म पागल

मध्यरातमा पैदल धाउने तिमीसम्म

तिमी सागर

तिमी महासागर

अथाह प्रेम छातीभित्र लुकाएर

अँगालो खोली मुस्कुराउंदै

जव निम्तो दिन्छौ मलाई प्रणयको

रोक्नै नसकेर म

आफुलाई हिंडाईदिन्छु तिमीतिर

भन्छन कोहि बिचबाटोमा

म मर्दैछु डुबेर तिम्रो प्रेममा

अहो ! कस्तो अलौकिक वचन तिन्को

म मर्नै चाहन्छु डुबेर तिम्रो गहिरो प्रेममा

तिमी भन्छौ

प्रेममा कोहि मर्दैनन कहिल्यै

त्यसैले तिमी सक्दिनौ

डुबाउन मलाई त्यो गहिराईमा

म तिम्रो सामु

तिमी मेरो सामु

हाम्रो प्यास बालुवाले ब्यक्त गर्छ

मेरो खाली पाईतालामा

जव छुन्छौ तिमी मलाई

एक लहरले र पर भाग्छौ

उता बालुवा आफ्नो प्यास मेट्छ

यता तिम्रो स्पर्सको भोको म

फालहाल्छु तिम्रो अँगालोमा

र डुबुल्किन्छु तिम्रै असिम प्यारमा

जव किनारामा उभिएर

नियाँल्छु तिम्रो सौंदर्य

क्षितिज अँध्यारोमा अझै विलिन हुन्छ

मलाई देख्नेहरु भन्छन

उ त्याहाँ एउटा पागल उभिएको छ

कोहि सोध्छन , " तिमी होसमा त छौ ?"

फेरी झस्किएर म

आफ्नो होस खोज्दछु

जो छैन म संग

र त म पागल

मध्यरातमा तिम्रो अँगालोमा डुब्ने ।