झरी थामिएकै छैन

कस्ले गन्यो

यो समयलाई गणितमा ?

घडी घडी, पला पला

दिन , हफ्ता , महिना , वर्ष

र गाह्रो भयो आज काट्न यो समय

फगत अँध्यारो सिङ्गै युग झैं ।

झ्याल बाहिर दृश्यमा पर

द्रुतगतिमा रेल आएर गएझैं

खुशी किन मनपरी खेल्छ जिन्दगीमा ?

मन खोलेर एक खित्का हाँस्न नभ्याई

त्यही मन किन तरक्क आँसु चुहाउँछ ?

घाम कहिल्यै नलागेको भए

बादल र झरीको चिन्ता

के हुन्थ्यो होला र जिन्दगीमा ?

झरी कहिल्यै नपरेको भए नि

घामको पिर आँखामा

बोक्नेथियो र जिन्दगीले ?

पटक पटक सोधें मैले

कस्ले गन्यो

यो समयलाई गणितमा ?

र म अलपत्र हराएं सडकमा

मात्रै मन गुडीरहयो

सलल मोटरगाडीहरु झैं ।

उखेलेर मयुर पङ्खहरु

बाट्बाटै छर्दै हिंड्न मन लागेको छ आज

जसो मन लाग्यो नाचेर

आफ्नै ताण्डव हेर्न मन लागेको छ आज

आँखिर नियम केहि नै त छैन रहेछ जिन्दगीको

खालीखाली हुनलाई चउरमा

डङ्ग्रङ्ग उत्तानो लडेर

खुल्ला आकाश हेर्दा पनि

किन झिलिमिली ताराहरुसंग

उज्यालो चन्द्रमा आउने गर्छ मनमश्तिष्क भरी ?

यो विधी प्रश्नहरुको घुँएत्रो हानि

आफैंलाई पर कतै खसाल्न मन लागेको छ आज

फेरी आफुले कहिल्यै नभेट्ने गरेर

बेतालकै ढुँगाहरुको तिन चम्को बनाई

आगो बालेर आफैंलाई बसाल्न मन लागेको छ आज

फेरी आफु कहिल्यै नकचल्टिने गरेर

कोसौंकोस राजमार्ग भत्किएर

यौटै मन वारीपारी खण्ड खण्ड छुट्टिंदा

आँखिर पानीकै असर भनेको छु मैले

चाहे त्यो आकाशबाट मुशलधारे बर्षिएको होस्

या बर्षिएको होस् अविरल आँखाबाट

राजमार्ग त ठप्पै छ

म अवरुद्ध छु पारी नै

र झरी थामिएकै छैन ।